Τι να πω ... κρίμα, μεγάλο κρίμα δεν τον ήξερα ... λύπη , αδικία έχουν κατακλείσει την ψυχή .... συλλυπητήρια στην οικογένεια του είναι λιγότερο που μπορώ ν απω αυτή την στιγμή…καλό ταξίδι Γιώργο (Γιώργος Αλεξόπουλος)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗ ΣΤΟ http://www.basketblog.gr
Τί πάθατε μωρέ;
Του Γιώργου Κογκαλίδη
31/05/2011
Επιχείρησα να δω τις ειδήσεις στην τηλεόραση και "μαύρισε" η ψυχή μου. Νεκρό ένα παλικάρι (πρώην μπασκετμπολίστας) που προσπάθησε να προστατεύσει την περιουσία του. Στην Κρήτη οι οπαδοί του ΟΦΗ κατέστρεφαν αδιάκριτα περιουσίες συμπολιτών τους, ενώ στουΓκύζη και στη Δροσοπούλου βγήκαν μαχαίρια ανάμεσα σε "κόκκινους" και "πράσινους". Α, και στην Καλλιθέα έκαψαν αυτοσχέδιο τζαμί!
Τί πάθατε μωρέ; Έχετε τρελαθεί τελείως; Μπορεί να μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά ηζωή και ένα χρηματικό ποσό (λεία ληστείας); Μπορεί να διαλύεται μια πόλη, επειδή τάχα μου αδικήθηκε η ομώνυμη ομάδα; Μπορεί να συνεχίζετε να κυνηγιέστε, επειδή διαφωνείτε οπαδικά; Μπορεί να καίγονται θρησκευτικοί ναοί (έστω και πρόχειρα στημένοι, τί σημασία έχει;) στο 2011;
Γιατί τόση βία; Επειδή δεν βρίσκουμε λύση στα οικονομικά, επειδή η κυβέρνηση (που εμείς ψηφίσαμε) μας στριμώχνει στον τοίχο, θα αρχίσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας; Είναι λύση το να πάρουμε τα όπλα, το να κρατά ο καθένας από ένα μαχαίρι;
Δεν ζω σε συννεφάκι, αλλά χρειάζεται να σκεφτούμε και λίγο. Γιατί το εύκολο είναι να… αγανακτήσεις. Το δύσκολο είναι να μετατρέψεις τον θυμό, την αγανάκτηση, σε δημιουργία, σε οργάνωση, σε διεκδίκηση.
Αν κάθε φορά που ο ΦΠΑ ανέβαινε, στραγγαλίζοντας την οικονομία (και τον καθένα μας) αντιδρούσαμε όπως οι "Ομιλήτες", τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Και δεν το γράφω για να καλέσω τον κόσμο να ξεσηκωθεί (όχι ότι θα με χάλαγε), αλλά για να καταδείξω το γεγονός ότι επιτρέπουμε να μας διαλύουν τη ζωή, όχι όμως να ρίξουν την αγαπημένη ομάδα μας κατηγορία.
Τί πάθατε μωρέ; Ξυπνήστε λίγο. Δεν είναι η βία η λύση. Οργάνωσηχρειάζεται, απειθαρχία χρειάζεται, αντεπίθεση χρειάζεται. Να δείξουμε τηδύναμή μας, όχι με το χρώμα του κασκόλ που φοράμε, αλλά ενωμένοι απέναντι σε αυτούς που παίζουν με τις ζωές μας, που μας έχουν απαγορεύσει να κάνουμε σχέδια για το μέλλον.
Κάποτε, ενδεχομένως για κάποιους, το Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός να ήταν σημείο αναφοράς, η συμμετοχή στην πορεία των οπαδών ή στα ταξίδια τρόπος ζωής. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν έχουμε τέτοιες πολυτέλειες.
Όχι πως ποτέ ήταν δικαιολογημένη η χρήση βίας για την ομάδα. Γιατί αυτός που αγαπά, ο οπαδός, έχει το δικαίωμα να δώσει και τη… ζωή του (δική του είναι) για την... ιδέα. Δεν έχει δικαίωμα να αφαιρέσει τη ζωή του άλλου.
Κι η μαγκιά δεν είναι να δείρεις τον άλλον, αλλά να αποδεχθείς τη διαφορετικότητά του. Είτε είναι αντίπαλος οπαδός, είτε είναι άλλου χρώματος, είτε πιστεύει σε άλλον Θεό, είτε είναι ξένος, είτε έχει αλλιώτικη σεξουαλική προτίμηση από τη δική σου. Αυτή είναι μαγκιά...
kogas@on.gr
31/05/2011
Επιχείρησα να δω τις ειδήσεις στην τηλεόραση και "μαύρισε" η ψυχή μου. Νεκρό ένα παλικάρι (πρώην μπασκετμπολίστας) που προσπάθησε να προστατεύσει την περιουσία του. Στην Κρήτη οι οπαδοί του ΟΦΗ κατέστρεφαν αδιάκριτα περιουσίες συμπολιτών τους, ενώ στουΓκύζη και στη Δροσοπούλου βγήκαν μαχαίρια ανάμεσα σε "κόκκινους" και "πράσινους". Α, και στην Καλλιθέα έκαψαν αυτοσχέδιο τζαμί!Τί πάθατε μωρέ; Έχετε τρελαθεί τελείως; Μπορεί να μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά ηζωή και ένα χρηματικό ποσό (λεία ληστείας); Μπορεί να διαλύεται μια πόλη, επειδή τάχα μου αδικήθηκε η ομώνυμη ομάδα; Μπορεί να συνεχίζετε να κυνηγιέστε, επειδή διαφωνείτε οπαδικά; Μπορεί να καίγονται θρησκευτικοί ναοί (έστω και πρόχειρα στημένοι, τί σημασία έχει;) στο 2011;
Γιατί τόση βία; Επειδή δεν βρίσκουμε λύση στα οικονομικά, επειδή η κυβέρνηση (που εμείς ψηφίσαμε) μας στριμώχνει στον τοίχο, θα αρχίσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας; Είναι λύση το να πάρουμε τα όπλα, το να κρατά ο καθένας από ένα μαχαίρι;
Δεν ζω σε συννεφάκι, αλλά χρειάζεται να σκεφτούμε και λίγο. Γιατί το εύκολο είναι να… αγανακτήσεις. Το δύσκολο είναι να μετατρέψεις τον θυμό, την αγανάκτηση, σε δημιουργία, σε οργάνωση, σε διεκδίκηση.
Αν κάθε φορά που ο ΦΠΑ ανέβαινε, στραγγαλίζοντας την οικονομία (και τον καθένα μας) αντιδρούσαμε όπως οι "Ομιλήτες", τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Και δεν το γράφω για να καλέσω τον κόσμο να ξεσηκωθεί (όχι ότι θα με χάλαγε), αλλά για να καταδείξω το γεγονός ότι επιτρέπουμε να μας διαλύουν τη ζωή, όχι όμως να ρίξουν την αγαπημένη ομάδα μας κατηγορία.
Τί πάθατε μωρέ; Ξυπνήστε λίγο. Δεν είναι η βία η λύση. Οργάνωσηχρειάζεται, απειθαρχία χρειάζεται, αντεπίθεση χρειάζεται. Να δείξουμε τηδύναμή μας, όχι με το χρώμα του κασκόλ που φοράμε, αλλά ενωμένοι απέναντι σε αυτούς που παίζουν με τις ζωές μας, που μας έχουν απαγορεύσει να κάνουμε σχέδια για το μέλλον.
Κάποτε, ενδεχομένως για κάποιους, το Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός να ήταν σημείο αναφοράς, η συμμετοχή στην πορεία των οπαδών ή στα ταξίδια τρόπος ζωής. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν έχουμε τέτοιες πολυτέλειες.
Όχι πως ποτέ ήταν δικαιολογημένη η χρήση βίας για την ομάδα. Γιατί αυτός που αγαπά, ο οπαδός, έχει το δικαίωμα να δώσει και τη… ζωή του (δική του είναι) για την... ιδέα. Δεν έχει δικαίωμα να αφαιρέσει τη ζωή του άλλου.
Κι η μαγκιά δεν είναι να δείρεις τον άλλον, αλλά να αποδεχθείς τη διαφορετικότητά του. Είτε είναι αντίπαλος οπαδός, είτε είναι άλλου χρώματος, είτε πιστεύει σε άλλον Θεό, είτε είναι ξένος, είτε έχει αλλιώτικη σεξουαλική προτίμηση από τη δική σου. Αυτή είναι μαγκιά...
kogas@on.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου